to termin używany do opisania sytuacji, w której osoba celowo przedstawia siebie jako ofiarę, zazwyczaj w celu uzyskania korzyści emocjonalnych, społecznych lub materialnych. Nie oznacza to, że dana osoba rzeczywiście nie doznała krzywdy, ale że sposób, w jaki komunikuje swój status ofiary, ma na celu manipulację odbiorcą.

Przykłady victim signalingu:

• Publiczne podkreślanie, że zostało się niesprawiedliwie potraktowanym, mimo że sytuacja była bardziej złożona lub dwuznaczna.

• Używanie statusu ofiary do unikania krytyki („Nie możesz mnie oceniać, bo jestem ofiarą”).

• Przedstawianie się jako ofiara, by zdobyć wsparcie, uwagę, litość lub inne formy społecznego uznania.

Różnica:

• Victim signaling to sygnał — może być prawdziwy, ale użyty strategicznie.

• Victim playing (lub „granie ofiary”) oznacza już udawanie, że jest się ofiarą, mimo że się nią nie jest — to forma manipulacji.

Użycie:

Termin ten bywa krytykowany, zwłaszcza gdy używa się go, by zlekceważyć prawdziwe cierpienie innych. Z drugiej strony, zwraca uwagę na zjawisko wykorzystywania statusu ofiary jako narzędzia w debacie społecznej, politycznej lub w relacjach międzyludzkich.